INDUVINELLA
Eiu ùn sò ne creatore ne creatura
E ùn fù mai tra i vivi
Eppuru tra l'omi morti mi senti
Sò cù i morti è stà ùn possu in sepultura
Di u mondu sò a principale figura
Aria, terra ùn sò. Se tu mi sperimenti,
Ùn sò ne acqua, ne focu, ne venti
Ind'u mezu stò di a mio propiu natura
Cume una perla di e più rare
A me mi scopri in mare
Ind'u prisente ùn sò è ùn sò ind'u
passatu
Ind'u l'avvene ùn ci sarraghju pè l'eternu
Sò u primu à more, senza esse natu
Ùn sò trà i diavuli è ùn sò
ind'infernu
Sò in l'imperiu è ùn sò beatu
A mezu turmenti di a mio vita mischina
Mi dò a madonna, sempiterna Regina
Chì risponde à lu pietissimu dulore
Quandu lu focu si more
A Maria Immaculata
In cantu patriotticu sempre invocata
Mi scopri doppiu felice in belli mumenti
E maravigliosu in luminosi munimenti
Mi ci trovi mezu arrimbattu
E quasi mezu addurmintatu
A mè mi scopri ind'i prufumi
Di mazzulu di fiori
E ind'i primi amori
Ma à u primu mughju
Mi senti tuttu trimula
Cume una murmurosa fiamma.
Mi ne vò à calammi
In collu a mamma
Duve mi piacciu u mumintellu à firmammi
Chì d'ella ne sò sempre in brama
E chì à mezu à dui suspiri m'ama !
Cù doppiu affettu
Cume cose sacre
Devenu le belle labre
Ammintami cù rispettu !
|
|